خیابان فرعی یعنی چه

اگر می خواهید بدانید که خیابان فرعی یعنی چه؟ بهتر است ابتدا مطلب زیر از سایت مرسی تست را مطالعه فرمایید تا به پاسخ خود برسید.

برخی از تعریف مهم در کتاب آیین نامه راهنمایی و رانندگی (خیابان فرعی یعنی چه)

بزرگ راه: راهی که حداقل دو خط عبوری در هر دو مسیر رفت و برگشت باشد و به وسیله ی موانع فیزیکی از هم جدا شده باشد و هم چنین دارای تقاطع های غیر هم سطح باشد. بزرگ راه ها می توانند تعداد معدودی تقاطع هم سطح هم داشته باشند اما به صورت کنترل شده.

پلیس مدرسه: یکی از دانش آموزان آموزش دیده که با لباس خاص از طرف مسئولین مدرسه معرفی شده است تا جهت تردد ایمن تر دانش آموزان از عرض سواره رو راه ها کمک کند.

ترافیک: رفت و آمد وسایل نقلیه، افراد و حیوانات در معابر.

ایستادن ممنوع یا توقف مطلقا ممنوع: ایست وسیله ی نقلیه برای هر مدت زمانی ممنوع است.

توقف ممنوع: توقف وسیله ی نقلیه ممنوع می باشد جز برای سوار و پیاده کردن مسافر و سرنشینان اما به شرط اینکه راننده در پشت فرمان حضور داشته باشد.

جاده: راه خارج از شهری را گویند که برای تردد استفاده می شود.

جاده اصلی: راهی که در برخورد با راه های دیگر دارای عرض بیشتری می باشد و معمولا با نصب تابلو ها و علایم مشخص می گردد.

جاده فرعی: راهی که از راه های اصلی انشعاب می گیرد و معمولا دارای عرض کم تری می باشد و هم چنین با نصب تابلو ها و علایم مشخص می شود.

حق تقدم عبور: اولویت حق عبور یک وسیله ی نقلیه نسبت به سایر وسایل نقلیه یا دیگر افراد را گویند.

خط ایست: یک خط کشی عرضی است که در ورودی تقاطع ها کشیده می شود و جهت تعیین مرز توقف وسایل نقلیه قبل از گذرگاه عابر پیاده رسم می گردد.

خیابان: راهی که عرض آن بیشتر از ۶ متر باشد و برای عبور و مرور افراد استفاده شده.

خیابان اصلی: راهی است که در برخورد با راه های دیگر دارای عرض بیشتری می باشد و هم چنین با نصب علایم راهنمایی و رانندگی به عنوان راه اصلی تلقی شده و اگر علایم نبود این راه در سمت راست راه های دیگر قرار دارد.

خیابان فرعی یعنی چه: راهی است که در برخورد با راه های دیگر دارای عرض کمتری است و با نصب علایم راهنمایی و رانندگی به عنوان راه فرعی تلقی شده است و اگر علایم نبود در سمت چپ راه های دیگر قرار دارد.

راه: به تمامی سطوح خیابان ها، جاده ها، کوچه ها و کلیه ی معابری که برای تردد و رفت و آمد عموم مردم استفاده می شود را گویند.

راه های شریانی درجه یک: معابری که در طراحی و اجرای آن ها به تردد وسایل نقلیه ی موتوری ارجحیت داده شده است. این معابر باعث ارتباط با راه های برون شهری می شوند. راه های شریانی درجه یک بر أساس نحوه ی کنترل و دسترسی به دو قسمت آزاد راه ها و بزرگ راه ها تقسیم می شوند که قوانین آن ها را شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور تعیین می کند.

راه های شریانی درجه دو: معابری هستند که در طراحی و اجرای آن به تردد وسایل نقلیه ی موتوری توجه شده است و جهت رعایت این برتری حرکت پیاده ها از عرض خیابان، کنترل شده است. این راه ها شبکه ی اصلی راه های شهری را تشکیل می دهد که قوانین آن را شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور مشخص می کند و شامل:

• شریانی اصلی: این راه ها ارتباط میان خیابان های جمع و پخش کننده و بزرگ راه ها را برقرار می سازند. در این معابر فاصله ی میان تقاطع ها نسبت به بزرگ راه ها کم می باشد.
• شریانی فرعی یا خیابان جمع و پخش کننده: راهی که ارتباط میان خیابان های محلی و خیابان های شریانی اصلی را فراهم کرده. در این خیابان ها محل عبور عابرین پیاده از عرض خیابان مشخص می گردد.
• معابر محلی: راه هایی هستند که در طراحی و اجرای آن به نیاز های وسایل نقلیه و عابرین پیاده به صورت یکسان توجه شده است و ارتباط میان کوچه ها و خیابان های شریانی فرعی را فراهم می کنند.

جهت آشنایی با نمونه سوالات آیین نامه که در این زمینه طرح شده است به شما پیشنهاد می کنیم که آن ها را از همین سایت تهیه فرمایید.