اموزش چراغ های راهنمایی و رانندگی

هر آنچه در مورد اموزش چراغ های راهنمایی و رانندگی نیاز است بدانید، ما در این بخش از سایت مرسی تست تهیه و در اختیار شما قرار داده‌ایم.

اموزش چراغ های راهنمایی و رانندگی

چراغ‌های راهنمایی و رانندگی را بر اساس تعداد رنگ به کار رفته در آن می‌توان به دو دسته تقسیم بندی نمود، چراغ‌های راهنمایی و رانندگی دو زمانه و چراغ‌های راهنمایی و رانندگی سه زمانه.

چراغ‌های راهنمایی و رانندگی دو زمانه، با دو رنگ قرمز و سبز کاربرد دارد. چراغ‌ها که تردد عابرین پیاده را هدایت می‌کند، بر سر چهارراه و تقاطع‌ها نظم می‌گردند. مفهوم رنگ در چراغ‌ها هم به این صورت است که اگر به رنگ قرمز باشد به این معناست که عابر پیاده باید در پشت تقاطع منتظر بماند و اجازه عبور از عرض خیابان را نخواهد.

اما اگر به رنگ سبز باشد یعنی عابر پیاده اجازه دارد عرض خیابان را طی کند. بهتر است هر عابری توجه به چراغ را جدی بگیرد، چرا که بسیار مشاهده شده است برخی از عابرین پیاده حتی با وجود قرمز بودن چراغ از لابلای خودروها عبور می‌کنند تا به سمت دیگر خیابان بروند.

این کار نه تنها تهدید جدی برای جان عابر پیاده است بلکه برای وسایل نقلیه ورانندگان خطرات جدی را ایجاد می‌کند و ممکن است باعث ایجاد تصادف گردد.
نوع دیگر از چراغ‌های راهنمایی و رانندگی، چراغ‌های سه زمانه هستند که از سه رنگ قرمز، سبز و زرد تشکیل شده‌اند.

مفهوم رنگ قرمز و سبز در چراغ‌ها همانند چراغ‌های عابر پیاده است با این تفاوت که به جای عابر پیاده، وسیله نقلیه باید در نظر گرفته شود. مثلا اگر رنگ در چراغ به رنگ سبز باشد یعنی وسیله نقلیه اجازه عبور است تقاطع را خواهد داشت.

گاهی اوقات با سبز بودن این چراغ اجازه عبور برای وسایل نقلیه میسر نیست. چرا که آنقدر تقاطع شلوغ است و ماشین ها متوقف شده‌اند که راهی برای عبور وجود ندارد. در این صورت راننده وسیله نقلیه موظف است با سبز بودن چراغ در پشت تقاطع توقف نماید تا تقاطع خلوت شود.

چراغ قرمز به معنای توقف وسایل نقلیه در پشت تقاطع یا چهار راه می‌باشد و چراغ زرد به معنای احتیاط است. برای این چراغ چند قانون در نظر گرفته شده است که به بررسی آن می‌پردازیم:

اگر راننده وسیله نقلیه قبل از رسیدن به یک چهار را با چراغ زرد مواجه شود، موظف است که در پشت تقاطع بایستد. بعضاً مشاهده شده است که هر راننده‌ای که رنگ زرد در چراغ را مشاهده می‌کند بر سرعت خود اضافه می‌کند تا به سرعت از تقاطع عبور نماید. این کار بسیار اشتباهی است.

حالت بعدی برای مواقعی است که راننده بخشی از تقاطع و چهار راه را طی کرده است و رنگ چراغ به رنگ زرد در می‌آید. در این صورت راننده باید به مسیر خود ادامه دهد تا از تقاطع رد شود و نیازی به بازگشت و ایستادن در پشت چهار راه نیست.

آموزش چراغ‌های چشمک زن در آیین نامه

علاوه بر چراغ‌های اصلی که در بخش بالا به معرفی آن پرداخته، برخی دیگر از چراغ‌ها به صورت چشمک زن در حالی شده‌اند. این چراغ‌ها در دو رنگ قرمز و زرد کاربرد دارند.

مفهوم هر یک به این صورت است که رنگ زرد چشمک زن در چراغ‌های راهنمایی و رانندگی به معنای این است که با در نظر گرفتن احتیاط کامل می‌توان از مسیر عبور کرد. یکی از کاربردهای چراغ چشمک زن زرد، تقاطع میان راه اصلی با راه فرعی می‌باشد.

در این چراغ نیازی به توقف کامل وسیله نقلیه نیست و در صورتی راننده باید به صورت کامل توقف نماید که خطری جان او را تهدید کند.

چراغ چشمک زن قرمز به این معناست که باید به صورت کامل توقف نماید و سپس عبور کند. دامنه خطراتی که در این چراغ توصیف می‌شود وسیع تر است.

یکی از مکان‌های نصب چراغ چشمک زن قرمز از ورود راه فرعی به اصلی می‌باشد. با توجه به اینکه حق تقدم وسایل نقلیه ای که از راه اصلی عبور می‌کند بیشتر است، پس باید برای ورود به راه اصلی ابتدا توقف کرد و بعد از بررسی و اطمینان از عدم وجود خطر در وارد این راه شد.

ما در قسمت بالا از مطالب، آموزش کامل و جامعی از انواع چراغ‌های راهنمایی و رانندگی را برای شما ارائه کرده. تنها مطالعه مطالب کافی نیست چرا که حل نمونه سوالات آیین نامه می‌تواند چگونگی طرح سوال از مطالب کتاب را به شما نشان دهد. لطفاً ایت سوالات را از بخش خرید مربوط به سایت تهیه فرمایید و با آمادگی بیشتری در آزمون آیین نامه شرکت کنید.