کدام چراغ راهنمایی معمولا در محل برخورد راه اصلی با راه فرعی نصب می گردد؟

در پاسخ به سوال « کدام چراغ راهنمایی معمولا در محل برخورد راه اصلی با راه فرعی نصب می گردد؟» باید خدمتتان بگویم جواب شما پیش ماست، کافی است نمونه سوالات آیین نامه تهیه شده در سایت مرسی تست را مطالعه فرمایید و ادامه ی این مطلب را برای پاسخ به سوال مطالعه کنید.

کدام چراغ راهنمایی معمولا در محل برخورد راه اصلی با راه فرعی نصب می گردد؟

1. چراغ چشمک زن قرمز
2. فاصله چراغ چشمک زن قرمز برای ایست
3. چراغ چشمک زن قرمز برای عبور
4. چراغ چشمک زن زرد

پاسخ صحیح گزینه ی ۴ یعنی چراغ چشمک زن زرد می باشد.

مفهوم چراغ های راهنمایی و رانندگی و آشنایی با چراغ راهنمایی معمولا در محل برخورد راه اصلی با راه فرعی نصب می گردد

کنترل عبور و مرورها ممکن است به وسیله ی چراغ هایی صورت گیرد که برای بیان مقاصد معین از رنگ های متعددی در آن ها استفاده می شود که در زیر به معرفی آن ها می پردازیم:

الف) چراغ سبز برای حرکت: رانندگان وسیله ی نقلیه ای که با چراغ سبز روبرو شده حق عبور و گردش را دارند، مگر آنکه این کار به وسیله ی علامت های دیگری منع شده باشد. در هر صورت وسیله ی نقلیه ای که در حال گردش است باید حق تقدم وسایل دیگر را که در مسیر مستقیم و مجاز در حال حرکت هستن درادر نظر بگیرد و هم چنین حق تقدم عابرانی که از گذرگاه پیاده در حال حرکت هستند.

با این وجود اگر به دلیل وجود ترافیک در همان جهتی که شما در آن پیش می روید نتوان وارد تقاطع گردید و با تغییر رنگ چراغ نتوانید از آن خارج شوید، استفاده کردن از چراغ سبز مجاز نمی باشد.

ب) چراغ زرد برای احتیاط: رانندگانی که این چراغ را مشاهده می کنند نباید از خط ایست و یا از تراز چراغ راهنمایی و رانندگی پیش تر روند، مگر آنکه آنقدر به خط ایست یا چراغ راهنمایی و رانندگی نزدیک شده باشند که قبل از عبور از خط ایست یا تراز چراغ راهنمایی و رانندگی نتوانند متوقف شوند، به هر حال موظف هستند به حرکت خود ادامه دهند و با رعایت احتیاط کامل از تقاطع یا گذرگاه عبور نمایند.

پ) چراغ قرمز برای ایست: رانندگان وسیله ی نقلیه ای که که این چراغ قرمز رنگ را مشاهده می کنند باید قبل از خط تعیین شده برای ایست، کاملا توقف نمایند و در صورت نبودن خط ایست در فاصله ی پنج متری چراغ راهنمایی و رانندگی توقف نمایند و تا روشن شدن مجدد چراغ راهنمایی رنگ سبز منتظر بمانند. بعد از آن باس بز شدن چراغ، و تخلیه ی کامل تقاطع از وسایل نقلیه می توانند به حرکت خود ادامه دهند.

ت) چراغ چشمک زن زرد برای عبور با احتیاط: رانندگان وسایل نقلیه ای که با چراغ چشمک زن زرد برخورد می کنند باید از تقاطع و گذرگاه پیاده با رعایت احتیاط کامل و حق تقدم، سرعت خود را کاهش دهند و سپس عبور نمایند. از این چراغ در برخورد راه اصلی با راه فرعی نیز استفاده می گردد.

ث) چراغ چشمک زن قرمز برای ایست و عبور: رانندگان وسیله ی نقلیه هر گاه چراغ چشمک زن قرمز را مشاهده کردند، نباید از خط ایست و یا در صورت نبودن خط ایست، از تراز چراغ راهنمایی و رانندگی، پیش تر روند. در این صورت کامل توقف نمایند و بعد از کسب اطمینان از نبودن خطر تصادف،به حرکت خود ادامه دهند. این کارها هنگام مشاهده ی تابلوی ایست نیز صادق می باشد. یکی از کاربردهای این چراغ در برخورد راه فرعی با راه اصلی به همراه تابلو ایست می باشد.

در تقاطه هایی که از مسیر جداگانه برای گردش به راست توسط جداول یا خط کشی ها استفاده نشده لست، هنگامی که چراغ راهنمایی و رانندگی قرمز می شود، رانندگانی که قصد گردش به راست را دارند، در صورت نصب تابلوی ویژه ای که گردش به راست را مجاز اعلام کرده است، باید ابتدا در منتهی الیه سمت راست راه قرار بگیرند و سپس با رعایت حق تقدم وسایل نقلیه ی دیگر یا عابرینی ک هبا چراغ سبز در حال حرکت هستند و هم چنین احتیاط کامل، وارد راه سمت راست شوند.

در چراغ هایی که به عنوان چراغ راهنمایی عابرین پیاده مورد استفاده واقع می شود می توان به رنگ های زیر اشاره کرد:

چراغ سبز: به معنای این است که پیادگان مجاز به عبور از عرض را هستند.

چراغ قرمز: به معنای این است که عبور پیادگان ازز عرض راه ممنوع می باشد.