راههای شریانی درجه یک
مرسی تستی از جمله سایت هایی است که علاوه بر تهیه کردن سوالات آیین نامه تستی برای شما داوطلبان اخذ گواهینامه رانندگی، به تهیه ی سوالات تشریحی نیز اقدام کرده است. یکی از این سوالات «راههای شریانی درجه یک» می باشد که به صورت زیر مطرح می گردد:
راههای شریانی درجه یک چگونه معابری هستند؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که این راه ها معابری هستند که در طراحی و بهره برداری کردن از آن ها توجه ویژه ای به جابه جایی وسایل نقلیه موتوری شده است، همچنین این معابر ارتباط را با راه های برون شهری برقرار می سازند. راههای شریانی درجه یک بر اساس نحوه دسترسی به تقاطع ها در سه گروه تقسیم بندی می شوند. آزادراه ها، بزرگراه ها و راه عبوری این دو گروه می باشند.
طبقه بندی راه های شهری
راه و خیابان: به راه های گفته می شود که برای عبور و مرور وسایل نقلیه موتوری، دوچرخه و پیاده مورد استفاده قرار می گیرد. اگر این راه از داخل آبادانی ها عبور کند به آن خیابان گفته می شود به جز راه هایی که عملکرد برون شهری دارند و از راه های شریانی درجه یک گذشته که نام خیابان به آن ها داده نمی شود.
راه های شریانی: همان طور که قبلاً به آن اشاره کردیم راه های شریانی به راه هایی گفته می شود گفته که در طراحی و بهره برداری از آن، به نیاز های وسایل نقلیه موتوری، دوچرخه سوار ها و عابرین پیاده اهمیت فراوانی داده شده است.
هسته شهری: اگر بخشی از شهر ها وجود داشته باشد که هیچ راه شریانی از داخل آن عبور نکند به آن هسته شهری می گویند.
راه های شریانی را می‌توان به دو دسته راههای شریانی درجه یک و راه های شریانی درجه دو تقسیم بندی کرد که در ادامه به معرفی هر کدام از این راه ها می پردازیم.
راههای شریانی درجه یک: در بهره برداری از آن به جابه جایی وسایل نقلیه موتوری، دوچرخه سوار ها و پیاده ها اهمیت داده شده است. این راه ها ارتباط با راه های برون شهری را فراهم می کنند. و همان گونه که قبلاً به آن اشاره کردیم راههای شریانی درجه یک به سه گروه آزاد راه، بزرگراه و راه های عبوری تقسیم می شوند.
آزادراه: به راهی گفته می شود که سرتاسر طول آن به صورت فیزیکی از یکدیگر جدا شده و ترافیک در آن بدون وقفه می باشد. به معنای اینکه وسایل نقلیه موتوری هنگام تصادف و راهبندی ها ناچار به توقف نیستند. برای ایجاد این وضعیت، طراحی تقاطع های هم سطح در آن مجاز نیست و نحوه ی صحیح ورود و خروج وسایل نقلیه در آن طراحی می گردد.
بزرگ راه ها: راهی است که تمام طول آن در دو طرف به صورت فیزیکی از هم جدا شده است، و جریان ترافیک را در آن می توان پیوسته در نظر گرفت. برای ایجاد چنین وضعیتی نحوه صحیح ورود و خروج وسایل نقلیه موتوری توجه قرار می گیرد. بزرگراه ها شامل تعدادی تقاطع هم سطح نیز می باشند. که حداقل فاصله مجاز بین دو تقاطع هم سطح در راه های شریانی حدوداً دو و نیم کیلومتر می باشد.
راه های عبوری: ادامه راه های برون شهری دو طرفه در بین شهر های کوچک و متوسط یا روستا ها وجود دارد که عملکرد عبوری آن ها در داخل شهر یا روستا حفظ می شود. از این رو ورود و خروج وسایل نقلیه کاملاً تنظیم شده است. می توان گفت فاصله بین تقاطع های هم سطح در این راه ها نیز دو و نیم کیلومتر می باشد.
راه های شریانی درجه دو: راه هاییست که در طراحی از آن ها به جابه جایی وسایل نقلیه موتوری برتری داده می شود و حرکت عابرین پیاده از عرض خیابان صورت می گیرد. این راه ها جز شبکه اصلی راه های درون شهری به حساب می آیند، از این رو با توجه به مشخصات هندسی می توان راههای شهری را به سه گروه تقسیم کرد:
- راههای شریانی درجه یک
- راه های شریانی درجه دو
- خیابان های محلی
علاوه بر سه گروه اصلی که در بالا به آن اشاره کردیم راههای دیگری نیز وجود دارند که در تقسیم بندی معابر شهری از آنها استفاده می شود:
- راههای ویژه پیاده ها یا به عبارتی پیاده روها
- راههای ویژه دوچرخه سوارها یا به عبارتی دوچرخه رو ها
- راههای ویژه اتوبوس
